Week 6: Reportage Vranckx: Kraambed Congo

Opnieuw kwam ik voor deze week terecht bij Lieve Blanckaert, ze blijft me bijleren. Ze bracht een bezoek in het kraambed Congo. In de reportage die gemaakt is komen de schokkendste beelden naar voren. Zaken die wij ons niet kunnen voorstellen. Eigenlijk zijn het dingen die hier in België niet zouden gebeuren en we hopelijk ook nooit zouden moeten meemaken want dan zou ik nooit zwanger willen worden en al zeker niet willen bevallen. Ook bij de hygiëne stelde ik me heel wat vragen!

De Hygiëne in Congo is NUL! Maar daarvan was ik nog niet zo verrast na wat je allemaal hoort over dit land. De beesten lopen er gewoon rond in het ziekenhuis en er is geen elektriciteit waardoor bloed niet koud gehouden kan worden. Wanneer je in één van de dorpjes in Congo zou willen bellen moet je al verdomd goed de plekjes weten waar er ontvangst is want anders ben je verloren.

Even de aangrijpende momenten die ik heb gezien in de reportage op een rij:

Claudine, een vrouw die zes uur heeft moeten lopen om een plaats te vinden waar vroedvrouwen ter beschikking waren.

Waarschijnlijk denk je nu? Waarom loopt ze zes uur naar een vroedvrouw? Wel, dit komt omdat wanneer ze in haar eigen stam zou moeten bevallen dit gewoon niet goed afloopt. Vele vrouwen in haar stam sterven zelf tijdens de bevalling omdat het kind niet in de juiste positie ligt. Als een kind niet in de juiste positie ligt en je blijft persen, dan scheur je gewoon helemaal open. Zo bloeden er veel vrouwen dood in de stammen.


Langs Claudine lag een vrouw die was bevallen van een keizersnede, haar wonde wilde maar niet toegroeien. Dit ging ook niet gebeuren, ze hebben niet genoeg medische voorzieningen om dit te voorkomen of te genezen.


Wanneer we een trede lager gaan in het land, komen we terecht in een hut waar vrouwen moeten bevallen. Hier woont maar één verpleegster. Het enige wat deze heeft is een stormlamp. Vaak werk het niet, dit is al eerder gebeurt tijdens een bevalling. Wanneer ze niets kan zien tijdens de bevalling kan het serieus mislopen.

De vrouwen die ervoor kiezen of niet anders kunnen dan bevallen in hun eigen stam worden geholpen door de traditionele vroedvrouwen. Deze maken gebruik van kruidenmengsels om de bevalling te bevorderen. De alternatieve middelen zijn niet zonder gevolgen, het kan baarmoederhalskanker veroorzaken of de baarmoeder besmetten. Ze gebruiken lavementen die gemaakt zijn van bladeren uit de natuur. deze worden ingebracht in de vagina als een soort van lavement. Er zijn al heel wat vrouwen waarvan de kinderen gehandicapt geboren worden maar de moederkoek van sommige vrouwen die zo een lavement hadden gebruikt was volledig groen.


In een van de dorpjes leeft zuster Ria, zei spreekt Nederlands en laat Lieve Blanckaert al deze situaties zien. De mensen zijn blij dat ze Zuster Ria hebben. Zij leert heel wat mensen op om mee te kunnen helpen met de bevallingen en hoe ze moeten ingrijpen bij de gevolgen van de hierbij.


Heel raar om te zien was dat ze daar hun eigenste manieren hebben om de bevallingen te bevorderen. Ze duwen letterlijk op de buik van de vrouw met hun vuisten. Wanneer dit niet voldoende is haalt men er mankracht bij. De man gaat dan bovenop de vrouw zitten om maar te kunnen blijven duwen op de buik.  


Wanneer er een kin in de dorpjes van Congo geboren is gaat de moeder in een soort van stoet naar de vader van het kind toe. Hij zit dan vol spanning te wachten achter de deur van hun 'woning'. Dit is voor hen een traditie.

Het is bijna ongeloofwaardig dat dit echt kan zijn!!! Ook onwaarschijnlijk om te geloven is dat er daar 1 op de 5 kinderen sterft tijdens de zwangerschap of tijdens de bevalling. Hier in België is dat 5 op de 1000. Een héél verschil, niet?


Toch vraag ik me af of er organisaties zijn die helpen bij dit gebeuren en op welke manier ze dit doen?


Het Steunproject Memisa biedt hulp. Dit is een Katholieke organisatie die al heel wat gezondheidsprojecten heeft ondersteunt in ontwikkelingslanden. Ze gaan voor kwalitatieve basisgezondheidszorg op lange termijn. 


Hun doel is om een kwalitatieve en aangepaste verzorging te verzekeren. Daarom dat men zich voornamelijk gaat focussen op kansarmen, zonder onderscheid van ras, religie of politieke overtuiging. 


Voor moedersterfte tegen te gaan voert men verschillende acties zoals: Het uitrusten van de kraamafdelingen, tussenkomen in de kosten ( dit zag je ook in de reportage, eerst moest een vrouw 120 euro betalen, maar door de tussenkomst nog maar 50 euro), het opleiden van vroedvrouwen en het leveren van de nodige medicijnen. 


De organisatie doet dit sinds 2009 en is er nu nog steeds mee bezig. 






Bronnen:

MEMISA, noodhulp in de Hoorn van Afrika, internet, november 2011, (http://www.memisa.be/Public/Website.php?language=dut).

VRANCKX, kraambed in Congo, internet, November 2011, (http://actua.canvas.be/category/vranckx/).